اختلال شخصیت خودشیفته یک وضعیت روانی است که در آن افراد احساس مهم بودن، نیاز عمیق به توجه و تحسین بیش از حد، روابط آشفته، و عدم همدلی با دیگران دارند. اما پشت این نقاب اعتماد به نفس شدید، عزت نفس شکننده ای نهفته است که در برابر کوچکترین انتقادی آسیب پذیر است. اختلال شخصیت خودشیفته در بسیاری از زمینه های زندگی مانند روابط، کار، مدرسه یا امور مالی مشکلاتی ایجاد می کند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفتگی زمانی که مورد تحسین قرار نمی گیرند احساس ناامیدی و ناراحتی می کنند.
اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟
از نظر روان‌شناختی، خودشیفتگی به معنای عشق به خود نیست – حداقل نه از نوع واقعی. درست تر است که بگوییم افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) عاشق تصویری ایده آل و بزرگ از خود هستند.به عبارت دیگر، آنها عاشق این تصویر کاذب از خود هستند، دقیقاً به این دلیل که به آنها اجازه می دهد از احساسات عمیق ناامنی اجتناب کنند. اختلال شخصیت خودشیفته شامل الگوی تفکر و رفتار خود محور، متکبرانه، فقدان همدلی و توجه به افراد دیگر و نیاز مفرط به تحسین است. برخی دیگر اغلب افراد مبتلا به NPD را به عنوان افرادی خودخواه، خودمحور و مطالبه گر توصیف می کنند. این طرز تفکر و رفتار در هر زمینه ای از زندگی خودشیفته ظاهر می شود: از کار و دوستی گرفته تا روابط خانوادگی و عشقی.
بیشتر بخوانید: اضطراب چیست؟
علائم اختلال خود شیفتگی
علائم و نشانه های اختلال شخصیت خودشیفته و شدت علائم متفاوت است. افراد مبتلا به این اختلال می توانند: دارای علائم زیر باشند:
- احساس خود بزرگ بینی
- احساس نیاز به تحسین و تشویق
- انتظار برتر شناخته شدن حتی اگر هیچ دستاورد و موفقیتی نداشته باشند
- بزرگ جلوه دادن و اغراق در دستاوردها و استعدادها
- از دیگران برای به دست آوردن آنچه می خواهند بهره می برند
- ناتوانی یا عدم تمایل به شناخت نیازها و احساسات دیگران
- به دیگران حسادت می کنند و باور دارند که دیگران به آنها حسادت می کنند
- متکبر، خودستا و متظاهر هستند.
- اصرار بر داشتن بهترین ها از همه چیز – برای مثال، بهترین ماشین یا دفتر کار
- با خشم یا تحقیر واکنش نشان دهید و سعی دارند طرف مقابل را تحقیر کنید تا خود را برتر جلوه دهید
- در تنظیم احساسات و رفتار مشکل دارند
- مشکلات عمده ای را در مواجهه با استرس و سازگاری با تغییرات تجربه کنید
- احساسات پنهانی از ناامنی، شرم، آسیب پذیری و تحقیر داشته دارند
دلایل خود شیفتگی
مشخص نیست که چه چیزی باعث اختلال شخصیت خودشیفته می شود. همانند رشد شخصیت و سایر اختلالات سلامت روان، علت اختلال شخصیت خودشیفته احتمالاً پیچیده است. اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است با موارد زیر مرتبط باشد:
- محیط
- ژنتیک که از ویژگی های ارثی است
- نوروبیولوژی – ارتباط بین مغز و رفتار و تفکر
پیشگیری از اختلال خودشیفتگی
از آنجایی که علت اختلال شخصیت خودشیفته ناشناخته است، هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد. با این حال، ممکن است به موارد زیر به پیشگیری از این بیماری کمک کند:
در اسرع وقت برای مشکلات روانی درمان شوید
در جلسات مشاوره شرکت کنید تا راه های سالم برقراری ارتباط یا کنار آمدن با درگیری ها یا ناراحتی های عاطفی را بیاموزید.
اختلال شخصیت خودشیفته چگونه تشخیص داده می شود؟
یک متخصص سلامت روان مانند روانشناس یا روانپزشک (روان درمانگر) می تواند تشخیص دهد که آیا علائم کلیدی NPD را دارید یا خیر. روان درمانگر به شما پرسشنامه می دهد و سپس با شما صحبت می کند.
شما از آنچه که باعث ناراحتی شما می شود عبور خواهید کرد. تمرکز بر الگوهای بلندمدت تفکر، احساس، رفتار و تعامل با دیگران خواهد بود. روان‌درمانگر شما نیز هرگونه بیماری روانی دیگر را شناسایی و رد می‌کند.
درمان اختلال خود شیفتگی
درمان برای اختلال خود شیفتگی در درجه اول شامل گفتار درمانی است که به عنوان روان درمانی نیز شناخته می شود. اگر علائم این اختلال در کنار افسردگی یا وضعیت سلامت روان دیگری رخ دهد، ممکن است پزشک برای درمان این اختلال از دارو استفاده کند.
گفتار درمانی می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که چگونه با دیگران ارتباط بهتری برقرار کنید تا روابط شما لذت بخش تر، صمیمی تر و با ارزش تر شود. ایجاد تعاملات مثبت با افراد دیگر می تواند زمینه های مختلف زندگی شما را تا حد زیادی بهبود بخشد. گفتار درمانی همچنین می تواند به شما کمک کند تا:
همکاری خود را با همکاران و همسالان خود بهبود بخشید
- روابط شخصی خود را حفظ کنید
- نقاط قوت و پتانسیل خود را بشناسید تا بتوانید انتقادات یا شکست ها را تحمل کنید
- احساسات خود را درک و مدیریت کنید
- با هر گونه مشکل عزت نفس کنار بیایید
- اهداف واقع بینانه برای خود تعیین کنید
