نارساخوانی یا دیسلکسیا Dyslexia اختلال یادگیری خاصی است که سبب بروز مشکلاتی در توانایی‌های خاص افراد می‌شود که برای یادگیری مفید ضروری هستند، از جمله این یادگیری ها می توان به مانند خواندن و نوشتن اشاره کرد. نارساخوانی معمولا مشکلی است که در بسیاری از افراد به صورت مادام العمر باقی مانده و می‌تواند در زندگی روزمره فرد بیمار را چالش‌هایی مواجه کند. با این حال، حمایت از این افراد و ارائه کمک و پشتیبانی در بهبود مهارت‌های خواندن و نوشتن آنها می‌تواند به موفقیتشان در محیط‌های تحصیلی و شغلی کمک کند. اگر به دنبال اطلاعات کامل در این خصوص هستید، با ما همراه باشید تا در ادامه به بررسی بیشتری از اختلال یادگیری خواندن در کودکان و بزرگسالان و راهکارهای درمانی آن بپردازیم.
بیش تر بخوانید => افسردگی در سالمندان
اختلال نارساخوانی چیست؟
اختلال دیسلکسیا به معنای مشکلات خواندن و نارساخوانی است. در واقع این اختلال نوعی اختلال در یادگیری است که سبب مشکلات خواندن برای فرد مبتلا می‌شود. علت این مشکلات معمولاً ناتوانی در شناسایی صداها و ارتباط دادن صحیح حروف و کلمات با یکدیگر است. این اختلال گاهاً به عنوان نارساخوانی نیز شناخته می‌شود و نواحی مغزی که در پردازش زبان نقش دارند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
افراد مبتلا به دیسلکسیا همچنان از هوش طبیعی برخوردارند و اغلب از دید طبیعی برخوردار هستند. بیش تر کودکان مبتلا به این اختلال می‌توانند با استفاده از برنامه‌های آموزشی تخصصی و کمک‌های لازم، پیشرفت کنند. در این راستا، حمایت عاطفی نیز نقش مهمی در بهبود شرایط ایفا می‌کند.
اگرچه درمان قطعی برای نارساخوانی وجود ندارد، اما مراجعه به یک مرکز تخصصی روان درمانی و مغز و اعصاب در مراحل ابتدایی می‌تواند بهترین نتایج در درمان این اختلال را به همراه داشته باشد. گاهی اوقات، این اختلال تا سال‌ها و تا دوران بزرگسالی تشخیص داده نمی‌شود، اما هرگز برای دریافت کمک دیر نیست.
علائم نارساخوانی
علائم نارساخوانی یا دیسلکسیا ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد و در شدت و نوع آن نیز تغییر کند. برخی از علائم شایع نارساخوانی عبارتند از:
- مشکل در تشخیص و تمییز دادن صداها: فرد مبتلا به دیسلکسیا ممکن است مشکل در تشخیص صداهای مشابه داشته باشد، مانند تشخیص صدای “b” و “p” یا “d” و “t”.
- مشکل در خواندن کلمات و جملات: فرد ممکن است دشواری در خواندن کلمات و جملات داشته باشد و ممکن است کلمات را به طور نادرست بخواند یا حروف را به هم بریزد.
- مشکل در تشخیص و استفاده از حروف و کلمات: فرد مبتلا به دیسلکسیا ممکن است مشکل در تشخیص و استفاده از حروف و کلمات داشته باشد. این شامل مشکلاتی مانند اشتباه گرفتن حروف مشابه یا برعکس شدن ترتیب حروف در کلمات است.
- مشکل در نوشتن: علاوه بر خواندن، فرد مبتلا به دیسلکسیا ممکن است مشکل در نوشتن داشته باشد. این شامل مشکلاتی مانند اشتباه در ترتیب حروف در کلمات یا اشتباهات در املای کلمات است.
- مشکل در حفظ و تکرار کلمات: فرد ممکن است دشواری در حفظ و تکرار کلمات داشته باشد و ممکن است کلمات را به طور نادرست تکرار کند یا بخش‌هایی از کلمات را حذف کند.
این علائم تنها به خودی خود نمی‌توانند تشخیص دیسلکسیا را قطعی کنند. برای تشخیص دقیق و تعیین این اختلال، مراجعه به یک تخصصی در زمینه اختلالات یادگیری مفید است.
بیش تر بخوانید => روان پریشی یا سایکوز
چه راهکارهایی برای کمک به افراد مبتلا به دیسلکسیا وجود دارد؟
برای کمک به افراد مبتلا به دیسلکسیا، می‌توان از راه کارهای زیر استفاده کرد:
- آموزش توسط متخصصین: مراجعه به متخصصین تربیتی و روانشناسان که در زمینه دیسلکسیا تخصص دارند، می‌تواند به شناسایی و تشخیص صحیح این اختلال کمک کند. آنها می‌توانند برنامه‌های آموزشی تخصصی و مناسبی را برای بهبود مهارت‌های خواندن و نوشتن فراهم کنند.
- آموزش مهارت‌های خواندن و نوشتن: استفاده از روش‌های آموزشی و تربیتی مناسب برای تقویت مهارت‌های خواندن و نوشتن، از جمله تمرین‌های فونتیک، تمرین‌های تشخیص حروف و کلمات، و استفاده از روش‌های چندحسی مانند روش مولتی‌سنسوری، می‌تواند مفید باشد.
- فراهم کردن محیط‌های حمایتی: ایجاد محیط‌های حاکم بر تحمل و پذیرش برای افراد مبتلا به دیسلکسیا می‌تواند کمک کننده باشد. این شامل فراهم کردن فضای آموزشی حمایت‌کننده در مدارس و خانه، همکاری و تعامل موثر با معلمان و خانواده‌ها، و ارائه حمایت عاطفی مناسب برای افراد مبتلا است.
- فناوری و کمک‌های تکنولوژیک: استفاده از فناوری و کمک‌های تکنولوژیک می‌تواند بهبود در خواندن و نوشتن را فراهم کند. از جمله این کمک‌ها می‌توان به نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های ترجمه صوتی، تبدیل متن به گفتار (OCR)، و نرم‌افزارهای آموزشی خاص اشاره کرد.
- حمایت و همکاری مدرسان و خانواده: همکاری نزدیک و مداوم بین مدرسان، والدین و خانواده در تامین نیازهای آموزشی و حمایتی افراد مبتلا به دیسلکسیا بسیار اهمیت دارد. تفهیم و پذیرش این اختلال و ارائه حمایت مناسب به فرد مبتلا، از جمله موارد مهم در این بخش است.
اهمیت دیگری که باید مد نظر قرار گیرد این است که هر فرد مبتلا به دیسلکسیا ممکن است نیازها و مشکلات منحصر به فردراید و به همین دلیل استفاده از راهکارهایی که به صورت شخصی‌سازی شده و با توجه به نیازهای هر فرد ارائه می‌شوند، بسیار حائز اهمیت است. همچنین، حمایت، تشویق و ایجاد اعتماد به نفس در فرد مبتلا نیز نقش مهمی در موفقیت و پیشرفت او ایفا می‌کند.
